5ოქტომბერი
დღეს დაიწყო ჩემი სიცოცხლე, თუმცა ჩემმა მშობლებმა ამის შესახებ ჯერ არაფერი
იციან, მე გოგონა ვარ, წაბლისფერი თმა და შავი თვალები მექნება. ყველაფერი
განსაზღვრულია უკვე, ისიც კი რომ ძალიან მეყვარება ყვავილები.
19ოქტომბერი
ზოგი თვლის, რომ მე არ ვარ ჯერ ადამიანი. მაგრამ მე ნამდვილი ადამიანი ვარ ისევე,
როგორც პურის პატარა ნამცეციც ნამდვილი პურია
დედა არის და მეც ვარ
23ოქტომბერი
მე უკვე პირის გაღებაც შემიძლია. ერთ წელიწადში სიცილს ვისწავლი, მერე -
ლაპარაკსაც და ვიცი, რომ ჩემი პირველი სიტყვა ‘’დედა’’ იქნება.
25ოქტომბერი
დღეს აძგერდა ჩემი გული.
23ნოემბერი
დედა და მამა ალბათ იმაზე ფიქრობენ რა
დამარქვან.
10დეკემბერი
ტმაც მეზრდება ღია ფერის პრიალა
13დეკემბერი
ცოტას ვხედავ. როცა დედა ქვეყნად მომავლენს იქ ბევრი სინატლე და ყვავილები იქნება
24 დეკემბერი
ნეტავ ესმის დედას ჩემი გულისცემა? ის ისეთი
თანაბარია! დედიკო შენ ჯანმრთელი გოგო გეყოლება!
